Δεν νομίζω πως υπάρχει ανάλογο σε όλη την οικουμένη. Τέτοια κακομοιριά, τέτοια χαζομάρα - αχ καμμιά φορά οι λέξεις δεν μπορούν να αγκαλιάσουν όλο το συναίσθημα - τέτοια μεμψιμοιρία και τέτοια ανημπόρια.
Δεν μας αξίζει τίποτε φίλοι. Δεν μας αξίζει. Είμαστε 700 άνθρωποι στον δρόμο και αντί να βοηθούμε ο ένας τον άλλο, αντί να ενημερώνουμε και να ενημερωνόμαστε, αντί να επιδείκνύουμε αλληλεγγύη για να φτιάξουμε το μέλλον μας, τι κάνουμε;
Κλαίμε, γρινιάζουμε, βρίζουμε, κοιτάμε το παρελθόν ώστε να αποφύγουμε να κοιτάξουμε το μέλλον. Μιλάμε για όλα τα πράγματα για τα οποία δεν έχουμε γνώση και αφήνουμε αυτά τα οποία έχουμε.
Ίσως όμως να μην υπάρχουν τα τελευταία.
Δεν υπάρχουν κυρίες και κύριοι ευθύνες σε ένα μοναδικό πρόσωπο. Οι ευθύνες είναι δικές μας, των Υπαλλήλων, της Διοίκησης, της Κυβέρνησης, της Κοινωνίας. Ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό.
Βαρέθηκα να βλέπω βρισιές, βαρέθηκα να γράφω για αυτοπεριορισμό και να μην εισακούγομαι, βαρέθηκα την μία να φταίει η αδράνεια του Συλλόγου και την άλλη ο Ψωμιάδης και οι συν αυτώ. Ποτέ εμείς.
Κύριοι είμαστε Στον Δρόμο. Καταλάβετε το. Από εδώ ξεκινάμε, ο καθένας με την όρεξη που του έμεινε, με τα εφόδιά του με τον χρόνο που του μένει (δεν το εννοώ μακάβρια, ως την σύνταξη εννοώ).
Αν η εταιρία έκλεισε γιατί δεν υπάρχει δουλειά ή γιατί κάποιος είχε στοχοποιήσει τον Ιδιοκτήτη ή γιατί αυτός ήταν ανίκανος ή για όποιον άλλο λόγο ελάχιστα ενδιαφέρει.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μας φερθούν ως ανθρώπους και όχι ως ζώα ή αριθμούς.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι όποιος έχει τα αρ...δια να πάρει σοβαρές αποφάσεις όπως το κλείσιμο τόσων εταιριών, να έχει και τα αρ...δια να σκεφτεί τις επιπτώσεις τους και να τις αντιμετωπίσει.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μας δοθούν τα αυτονόητα - όχι χάρες και ειδικές περιπτώσεις. Δεν παρακαλάμε. Δίκιο ζητάμε.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι οι επόμενοι που ενδεχομένως θα βρεθούν εδώ να μην ταλαιπωρηθούν όπως εμείς, και να χτίσουν σε αυτά που θα έχουμε θεμελιώσει.
Δεν ενδιαφέρουν τα υπόλοιπα. Αν θέλετε να ξεκατινιάσετε, στον Χαρδαβέλλα και στην Πάνια παρακαλώ. Δέχονται και τηλεφωνήματα και θα βγείτε και στον αέρα. Άσε που θα έχετε και μεγαλύτερο ακροατήριο. Με λίγη τύχη στο Όλα 10.
Ίσως να ήταν αναπόφευκτο. Όσο ο καιρός περνάει, οι αξιόλογοι έχουν βρει δουλειά και μένουμε πίσω οι γκρινιάρηδες. Πρόσθεσε και άπλετο χρόνο - ανεργία γαρ - και το μείγμα κάνει και για τα Εξάρχεια.
Λυπάμαι που σας διαβάζω, μερικούς. Λυπάμαι για μένα. Λυπάμαι για σας.
Λυπάμαι γιατί το μόνο άσχημο κομμάτι από τα χρόνια που έζησα στην Ασπίδα - οι ψίθυροι του διαδρόμου, οι φήμες του καπνιστηρίου - είναι το μόνο που έμεινε και αφού έκλεισε.
Κρίμα, που για κάποιους η ταλαιπωρία αυτή που όλοι ζούμε, είναι δίκαια ανταμοιβή. Κρίμα όμως για τους δικούς τους, που ταλαιπωρούνται μαζί τους χωρίς να φταίνε σε τίποτε.
Από σήμερα θα ανοίξω το moderation των σχολίων και δεν θα επιτρέπω ύβρεις. Αν όμως έρχονται έτσι και αλλιώς θα κλείσω και το μπλογκ.
Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία. Αρετή και Τόλμη που δεν έχουμε...
Ζητλω συγγνώμη σε όσους στεναχώρησα με το παραπάνω ποστ. Γράφτηκε φυσικά εν βρασμώ ψυχής διαβάζωντας συνεχόμενες ύβρεις και δη με επώνυμα (από τους ίδιους συνήθως).
ReplyDeleteΣυνεχίζω να πιστεύω αυτά που έγραψα απλώς δέχομαι πως αν τα παραπάνω δίνουν την εντύπωση πως γενικεύω σε κάποιες περιπτώσεις δεν ήταν πρόθεσή μου.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, είναι αυτονόητο.
http://www.youtube.com/watch?v=UeqK2eh2vMk
ReplyDeleteαφιερωμένο ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Εχουμε τραβηξει πολλά, παρα πολλά, τόσα που δεν ξερω να εχει τραβηξει αλλος ιδιωτικος υπάλληλος
ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΑΜΕ
Ενα ευχαριστώ και στους διαχειριστες του site που με ανεχονται τοσο καιρο!
Φίλε Βάσκες, ευτυχώς με το πρώτο σου σχόλιο το έσωσες!!!!
ReplyDeleteΠραγματικά εκνευρίστηκα πολύ με ορισμένα σημεία που διάβασα και το απέδωσα όντως σε βρασμό ψυχής.
Το blog αυτό φυσικά και θα εκφράζει όχι μόνο ειδήσεις και ανακοινώσεις, αλλά και συναισθήματα, και είναι φυσικό σε τέτοιες στιγμές να είναι συγκινησιακά φορτισμένα, όχι όμως κακομοιριά, μεμψιμοιρία, γραφικότητα, χαζομάρα κ.λ.π. όπως εσύ διαπίστωσες. Φυσικά υπάρχουν κι οι κακοήθεις υβριστές, αλλά εντάσσονται (εκτός ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΩΝ περιπτώσεων που αμφιβάλλω αν ήταν μαζί μας έστω στη συγκέντρωση) στα πλαίσια κάθε ανοικτού forum. Εξ άλλου το ποιόν και την ανατροφή κάθε ανθρώπου που δεν μπόρεσε να ελέγξει η οικογένειά του δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε εμείς.
Αν ήταν να βγάζουμε μια ανακοίνωση με τα νέα της ημέρας, δε θα ήταν blog και μάλιστα ελεύθερων ανθρώπων, (που και αρετή η μέγιστη πλειοψηφία διαθέτει, και τόλμη έστω και αργά μεν αλλά αποκτήσαμε) αλλά θα ήμασταν η Κομσομόλσκαγια Πράβντα, το πάλαι ποτέ επίσημο όργανο της νεολαίας του κομουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, για όσους θυμούνται.
Δεν κλαίμε, ίσως γκρινιάζουμε, μερικοί βρίζουν, (αλήθεια το χυδαίο υβρεολόγιο του ανώτατου στελέχους της κραταιάς μας εταιρίας ήταν αυτό που ξεπέρασε τα όρια προς τιμήν όμως των κατώτερων στελεχών και υπαλλήλων δεν ακολούθησαν), η οργή όμως δύσκολα ελέγχεται, και παραδειγματίσου από τον εαυτό σου που με το ζόρι κρατήθηκες και απέφυγες στο κείμενο σου τα "χι" από τα αρ…δια. Δυστυχώς όμως, αυτοί που δεν τα είχαν όταν πήραν τις αποφάσεις τώρα δε μπορούμε να τους βρούμε.
Δεν κλαψουρίζουμε λοιπόν, αλλά αγανακτούμε με όλους τους "υπεύθυνους" στους οποίους εντάσσεις, και μάλιστα στη πρώτη θέση, τους υπαλλήλους χαρακτηρίζοντας μας όλους συλλήβδην, ως έχοντες το ίδιο μερίδιο ευθύνης με τη διοίκηση και τις αρχές.
Διαφωνούμε όταν λες ότι αυτοί που βρήκαν δουλειά είναι οι αξιόλογοι, και εμείς οι κλαψιάρηδες μένουμε στα αζήτητα.
Διαφωνούμε –ή μάλλον να χρησιμοποιώ πρώτο ενικό- διαφωνώ όταν αυτό που σου έμεινε αυτά τα χρόνια στην Ασπίδα είναι οι ψίθυροι και οι φήμες, κι όχι οι τόσο σπουδαίοι άνθρωποι που ήμασταν μαζί τόσα χρόνια. Σπουδαίοι, όπως η Σοφία Παπαγιάννη, που πρώτη είχε το θάρρος τη μέρα που μας έκλεισαν, μπροστά στο ασανσέρ, να τα βάλει με το Γενικό Διευθυντή της ΑΕΓΑ, όπως η ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ, όπως η ΡΟΜΠΑ, όπως ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. και τόσοι άλλοι που δε θυμάμαι τώρα. Λυπάμαι όμως επειδή για τους περισσότερους, μάθαμε τη σπουδαιότητα του χαρακτήρα τους μόνο όταν έκλεισε η εταιρία μας.
Διαφωνώ ακόμη και με το moderation, τη στιγμή που είχε ηρεμήσει αρκετά το blog, και φυσικά πολύ περισσότερο με τυχόν απόφασή σου να το κλείσεις. Εσύ φυσικά το δημιούργησες, εσύ έχεις και τεχνικά τα μέσα να το κλείσεις. Όχι όμως το blog ΣΟΥ αλλά το blog ΜΑΣ.
Να σκεφτείς όμως, ότι όσα πετύχαμε όλον αυτό το καιρό, όσο κι αν σου φαίνονται λίγα, είναι πολλά
αν σκεφτείς ότι ούτε εταιρικό σωματείο είχαμε ούτε τίποτα, πέρα από τη στήριξη του Συλλόγου και της Ομοσπονδίας και της Συντονιστικής που εκ των ενόντων συστάθηκε από άπειρους περί τα συνδικαλιστικά.
(Έχω και εγώ λίγο βρασμό ψυχής τώρα, αλλά επειδή σε ξέρω τόσα χρόνια, γι αυτό πήρα το θάρρος να σου απαντήσω δημόσια, και φυσικά κατανοώ και το δικό σου βρασμό)
Και κάτι συμπληρωματικό προς αποκατάσταση της αλήθειας, και όλο ξεχνούσα να το γράψω. Μέσα σε όλα τα άλλα που είχαν γραφτεί στο πολύπαθο blog ήταν και ότι το fmvoice ανήκει έστω και κατά 30% στον Π.Ψ.
ReplyDeleteΑυτό είναι παντελώς ψευδές, και μιλάω από προσωπική γνώση.
Ευχαριστώ που με ανεχτήκατε τόση ώρα.
Τελικά... το τελευταίο σου ποστ είναι ενδεικτικό του τι κυκλοφορεί εν ήδη πληροφοριών σίγουρων από ανθρώπους που ξέρουν.
ReplyDeleteΔεν έχω να προσθέσω πολλά σε αυτά που είπα. Απλώς να πω πως δεν το θεωρώ μπλογκ μου. Ή όχι μόνο δικό μου.
Προσπαθώ να βοηθήσω και εγώ με τις δυνάμεις μου στην συλλογική προσπάθεια.
Αλλά αυτή η προσπάθεια (όλων μας) ακυρώνεται όταν βρίζουμε και κατηγορούμε ανθρώπους που γλείφαμε χρόνια (και σηκωνόμασταν προσοχή μόλις περνούσαν) δίνοντας απίστευτες (φανταστικές ή όχι) λεπτομέρειες για τον τρόπο που έκλεβαν.
Τι σημαίνουν αυτά τα σχόλια; Απαντώ. Πως ξέραμε και δεν μιλούσαμε. Πως είμαστε συνέννοχοι. Δεν τα δίνουμε και στην καθημερινή.
Αυτά ως μικρό παράδειγμα των λόγων που οδήγησαν στο παραπάνω ποστ.
Το μόνο που θέλω να διορθώσω είναι πως έγραψα "το μόνο που έμεινε" και όχι "το μόνο που μου έμεινε" από την Ασπίδα. Μιλάω όχι για το τι θυμάμαι αλλά για το τι βλέπω διαβάζοντας τα σχόλια.