Περνάνε οι μέρες

Και ακόμη τίποτα.
Κάθε μέρα που περνάει χωρίς να βλέπουμε καμιά κίνηση (μπορεί να γίνονται, αλλά εμείς δε τις βλέπουμε) το θέμα των 5 ασφαλιστικών εταιρειών όλο και ξεχνιέται, όλο και υποβαθμίζεται.
Κι αν κάτι ακούγεται ή γράφεται, αυτό αφορά τους ασφαλισμένους και τους ασφαλιστές.
Για τους 750 εργαζόμενους τίποτα.
Όταν το καλοκαίρι ξέσπασε η κρίση στον Ελεύθερο Τύπο του/της Αγγελόπουλου, τα κανάλια το έπαιζαν πρώτη είδηση για βδομάδες, με το αιτιολογικό, όχι ότι αφορούσε την κάστα τους, αλλά ότι ήταν η πρώτη εταιρεία τέτοιου μεγέθους που έβαζε λουκέτο. (500 άτομα τα οποία απ΄ ότι θυμάμαι, ούτε δεδουλευμένα είχαν σε καθυστέρηση, και αποζημιώθηκαν άμεσα, αν δεν κάνω λάθος, και το εργασιακό τους λύθηκε αφού θα επανακυκλοφορήσει).
Σήμερα διαβάζω ότι η εποπτεία στην Ασπίδα τα έχει βρει σκούρα, και δεν αποκλείεται παραίτηση του κ. Γριβογιάννη (στην Ναυτεμπορική εδώ).
Τα θέματά μας αρχίζουν να χρονίζουν.
Βέβαια οι πολιτικές συγκυρίες παίζουν το ρόλο τους, αλλά τα προβλήματά μας δεν μπορούν να περιμένουν.

• Το 1000άρικο του ΟΑΕΔ θα πρέπει να περιμένουμε 10-15 μέρες να το δούμε.
• Τα αιτήματά μας (η επιδότηση της πρόσληψής καθώς και των ασφαλιστικών εισφορών μας, η ρύθμιση για τους συναδέλφων που είναι κοντά στη σύνταξη, τα προγράμματα επανακατάρτισης και της επιχορήγησης για νέους ελεύθερους επαγγελματίες) είναι στο αέρα.
• Η καταβολή των δεδουλευμένων καθώς και των αποζημιώσεών μας, έρμαιο των δικολάβων που καραδοκούν να μπουν συνέταιροι σ' ότι μας δώσουν, μειοδοτώντας στον ιδρώτα μας, στους αγώνες μας, στις αγωνίες μας, στα ξενύχτια στη δουλειά μας, λες και πρέπει μόνο μέσω αυτών να εισπράξουμε ότι δικαιούμαστε, και όχι αυτοδικαίως με την παράδοση της καταγγελίας σύμβασης να μας δοθούν πλήρως τα οφειλόμενα.
• Οι "υποσχέσεις" (;) των ασφαλιστικών εταιρειών περί πρόσληψης μας με το μοίρασμα του χαρτοφυλακίου (κάτι σαν στα 1000 συμβόλαια, και μια ψυχή δώρο).

Βέβαια κινήσεις γίνονται, ήδη στις 11,30 η συντονιστική επιτροπή των εργαζομένων μαζί με 1-2 άτομα από κάθε τμήμα, θα συζητήσουν τις προτάσεις που υπάρχουν από τους εργατολόγους. Μόλις ενημερωθούμε από τους συναδέλφους, θα σας ενημερώσουμε.

Εν τω μεταξύ ο εκκαθαριστής θα μπει στην Ασπίδα τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ (άραγε έχει να κάνει με το ότι μέχρι τότε θα έχει παρέλθει και το δίμηνο που δίνεται σαν προθεσμία για ανάκληση της ανάκλησης;)

Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης γνωρίζει (είμαι σε θέση να το ξέρω) καλά το θέμα τόσο της Ασπίδας, όσο και του Αγούδημου και των Ναυπηγείων, και άντε να δώσουμε ένα περιθώριο λίγων ημερών μέχρι τουλάχιστον να εγκατασταθούν στα γραφεία τους, όχι να ενημερωθούν, αλλά να εγκατασταθούν.

Φρονώ ότι εμείς θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα, γιατί οι αντοχές μας, τα κουράγια μας, οι δυνάμεις μας, οι υπομονές μας, αλλά και τα χρήματά μας, έχουν ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ. Δεν πρέπει να μένουμε απαθείς και άβουλοι περιμένοντας τι θα μας δώσουν, αν μας δώσουν, και πως θα μας το δώσουν. Θυμίζω μόνο ότι, όταν για 15 λεπτά κλείσαμε την Κηφισίας, γίναμε πρώτη είδηση.

Μήπως πρέπει να υπάρξει μια πιο έντονη υπενθύμιση της παρουσίας μας;

Μήπως (αν δούμε ότι περνάει μια βδομάδα ακόμη χωρίς να έχει γίνει τίποτα) να κλείσουμε τη Κηφισίας για 30 λεπτά αυτή τη φορά;

Μήπως (αν δούμε ότι περνάει μια βδομάδα και μια μέρα χωρίς να έχει γίνει τίποτα) μπούμε μπροστά στα γραφεία και δεν αφήσουμε κανέναν να μπει μέσα;

Μήπως (αν δούμε ότι περνάει μια βδομάδα και δυο μέρες χωρίς να γίνει τίποτα) να μπούμε εμείς μέσα;

Μήπως (αν δούμε ότι περνάει μια βδομάδα και τρεις μέρες χωρίς να γίνει τίποτα) να μείνουμε μέσα και να μη βγούμε αν δεν αρχίσουν να ασχολούνται μαζί μας;

Όλες αυτές τις σκέψεις συνάδελφοι τις κάνω κάτω από πίεση (όχι μόνο δική μου αλλά όλων μας), και θα πρέπει να τα σκεφτούμε σοβαρά ΟΛΟΙ. ΚΑΙ ΟΙ 750.